ගබ් පෙලහර - The "showering" of love

මගේ විදෙස් ගත මිතුරිය වරක් ලියා එවා තිබුණා baby shower එහෙකට ගියා කියලා. baby shower කිවුවහම අපිට නිකං අමුතු එකක් වුණත් ගබ් පෙළහර කිව්වොත් පුරුදු ගතියක් ‍දැනෙනවා නේද ? මේ ලංකාවේ ගබ් පෙළහර සහ මුහුදෙන් එහා baby shower ගැන පොඩි විස්තරයක්....

The baby shower has been stated by many sources to be originated in the late eighteen hundreds and received its name from the "showering" of love and gifts for the mommy-to-be. The baby shower started as a tea party for only women who would share the day with the mommy-to-be and her female family members. The gifts given to the new mom were very practical in nature as well as handmade.

Baby Shower InformationA baby shower was originally offered for the first baby of the mommy-to-be but that tradition has changed to being for all "new additions" to a family since they are all miracles and deserve to be showered with love and gifts. Typically, the baby shower is thrown in an afternoon time on a weekend when everyone can attend. The person throwing the baby shower is usually a family member (cousin, aunt, etc.) or close family friend. Originally, one baby shower would be thrown for a mommy-to-be, but today many women have more than one party because they have different groups of friends, co-workers and family members. (Source : babyshower101.com)

For more : http://en.wikipedia.org/wiki/Baby_shower

ගබ් පෙලහර

ගබ් පෙලහර විදිහට සැළකෙන්නෙ බිරිඳක් තමා ගැබ්ගෙන ඇතැයි දැන ගත් පසු ස්වාමියා සහ අන් අය විසින් ඇය සම්බන්ධයෙන් ඉටු කළ යුතු යුතුකම් සම්භාරයටයි.

සංයුක්ත නිකායෙ වත්ථු සූත්‍රයේ දැක්වෙන ආකාරයට, දිනක් බ්‍රාහ්මණයෙක් බුදු රජාණන් වහන්සේ හමුවන්ට ඇවිත් ප්‍රශ්න කිහිපයක් අහනවා.

"කිංසු වත්ථු මනුස්සානං" - "මිනිසාගේ උතුම්ම වස්තුව ක‍වරේද ?"

"පුත්ථා වත්ථු මනුස්සානං" - "මිනිසාගේ උතුම්ම වස්තුව දරුවාය"

බුදුන් වහන්සේගේ මේ පිළිතුරෙන් පැහැදිළි වන්නේ දරුවන් තරම් උතුම් සම්පතක් මිනිසාට නැති බවයි.එහිදී විතරක් නෙවෙයි. ධම්ම පදට්ඨ කතාවේ එන වනවාසී තිස්ස තෙරුන්ගේ කතා වස්තුවේත් මේ ගබ් පෙලහර ගැන සඳහන් වෙනවා.කාන්තාවක් ගර්භණී වූ පසු අපේ සමාජයේ මුල් ස්ථානය නිතැතින්ම ඇයට හිමිවෙනවා. දානයකදී වුවත් සංඝයා වහන්සේට පළමුව දන් පිළිගැන්වීම අපේ සිරිත වුවත් දරුවකු ලැබෙන්නට සිටින මවක් එතෙක් කුසගින්නේ තියන්නේ නැහැ. බුදු දහමේ පවා ඇයට වෙසෙසින් සලකා තිබෙන හැටි සාහිත‍‍යය ඇසුරින් හෙළි වෙනවා. ගැබිණි මවකට අන් අයට පළමුව ආහාර ගැනීම‍ට ඉඩ සැලසිය යුතු බව මානුස්මෘතියේ පවා සඳහන්.

දරුවන් ලැබිය යුතු මවක විසින් පිළිපැදිය යුතු උපදෙස් දක්වන පැරණි ග්‍රන්ථයන්ගෙන් එකක් තමා බුද්‍ධදාස රජු විසින් රචිත වෛද්‍යන සාරාර්ථ සංග්‍රහය. එහි ගර්භණී චිකිත්සා නම් පරිච්ඡෙදය වෙන්ව ඇත්තේ මේ සඳහා යි. මේ එහි එන එක් ශ්ලෝකයක්..

" ගුඩං ස්වර්ණඛලා මුලං - ගොසෘතං ක‍්ලීතකං
පිෂ්ටතා ‍ලොගිත ගෝදුර්ග්ග්‍ධෛර් ජශ්්‍ඨවා කාලෙ ප්‍රගෙ ප්‍රගෙ
ශශමංස රසේතාන්න මශ්නියාද්යා දිවානිශම්
සා ගර්භං වින්දතේ හත්වා දොෂං ඩිම්බා‍ශයාශ්‍රිතම් "


දරු ගැබක් සහිත කාන්තාව තම උදෑසන ආහාරය සඳහා හකුරු, බැබිල මුල්, එළඟි තෙල් හා වැල් මී රතු එළදෙනකගේ කිරෙන් අඹරා අනුභව කිරීමද, දිවා - රාත්‍රී මාංශ ‍වෑංජන සමග බත් අනුභව කිරීමද සුදුසු බවයි මින් කියවෙන්නේ.

මෙපමණක් නොවෙයි, ගැබිණි මව අධික සීතල, ඇඹුල් ‍හෝ උෂ් ණ ආහාරවලින් වලක්වා ගැනීම, සිත සතුටින් තැබීම, ප්‍රිය වචන හා බණ දහම් අසන්නට සැළැස්වීම, ආදරයෙන් රැක බලා ගැනීම සහ විශේෂයෙන් දොළ දුක සංසිඳවීමත් මෙම ගැබ් පෙලහරට අයත් දේවල් සේ සැලකෙනවා.

මෙම දොළදුක සංසිඳවීමේ ඉතිහාස කතාව මැණික්පාල බිසව හා මනු රජු ගෙන් ඇරඹි බවයි පොත පතෙහි සඳහන් වන්නේ.

අපේ රටේ සිදු කෙරෙන වැදගත්ම කාර්යයක් තමයි දරුවකු ලැබෙන්නට සිටින මවක් හත් මාසයක් ගෙවුණු තැන සිය දෙමාපියන්ගේ නිවසට චාරිත්‍රානුකූලව හැරලීම. ඔබට මතක ඇති මහ මායා දේවිය එසේ යන ගමනේ දී අතර මග සල් උයනක දී සිද්ධාර්ථ කුමරුන්ට උපත දුන් හැටි. මේ බව දැක්වෙන සිතුවම් රාමු කර අපේ ගමේ ගෙදරත් බිත්තියේ ගසා තිබෙනවා. මේ දෙමාපියන් ළඟට යන ගමන සුභ දවසක, සුභ හෝරාවකින් සියලු වැඩිහිටියන්ගේ ආශීර්වාදය මධ්‍යයේ සිදු කරනු ලබයි.

දෙමාපියන් සමීප‍යේ වෙසෙන කාලයේදී සිදු කරනු ලබන වත් පිළිවෙත් ද රාශියකි. අංගුලිමාල පිරිතෙන් මවට සෙත් පැතීම ඉන් විශේෂත්වයක් ගනියි.

මේ හැරෙන්නට නුවර ගම් පළාතේ හුරුළු දේවාලය ආශ්‍රිතව සිදු කෙරෙන පිළිවෙත් සහ මාතර ප්‍ර‍දේශයේ සිදු කරන අත්ත ගහ මැතිරීම ද එබඳු චාරිත්‍ර වේ.

දැන් පොඩ්ඩක් ආයෙ උඩට ගිහින් කියවන්න අර baby shower කතන්දරේ..දැන් ඒකෙ කියවෙන විදිහට නෑදෑ හිත මිතුරියන් සියලු දෙනා එකට එකතු වෙලා මේ අම්ම කෙනෙක් වෙන්න යන කාන්තාවට සිය සතුට පළ කරන්නට තෝරා ගත් උපචාර විධියක් තමා බේබි ෂවර් කියන්නෙ. ඉතින් අපට මේ වෙලාවෙ ‍හීන් සතුටක් දැනෙන්න ඕන..යුරෝපයේ එක දවසක සමරණ සතුට අපි නම් ඒ දරු පැටියා මෙලොව එළිය දකිනකම්ම ඒ අම්මත් එක්ක බෙදා ගන්න ඒ අම්මව දකින අහන ඇසුරු කරන හැම කෙනෙක්ම සූදානම් නිසා..

බස් එහෙකට නැග්ගමස ආසනයක් දෙන්නෙ, ඕනම තැනකදි ඉස්සෙල්ලම කන්න දෙන්නෙ, ඉස්සරහට මුණ ගැහෙන කොට හිත සන්තෝසෙන් පිරිල යන්නෙ, පෝලිමක ඉන්න කොට මුලට අඬ ගහන්‍‍නෙ අන්න ඒ නිසයි.

ඒ විතරක් ද ?

ගෙදරක බඩ දරු අම්ම කෙනෙක් ඉන්න කොට අහළ පහළ ගෙවල්වල මුළුතැන්ගෙවල් ඇතුළෙන් පොළොස් මාළුවක, කොස් තැම්බුමක සුවඳ එන්නෙත් මේ සන්තෝසය. ආදරය, ගෞරවය හැමෝගෙම හිතේ තියෙන හින්දයි.

ධනවාදයේ රටවල්වල එක දවසක සතුට පරිවාරයේ රටක දීර්ඝ කාලීන සතුටක් වෙලා ඒ සංස්කෘතිය පෝෂණය කරන එක ගැන අපි ආඩම්බර වෙන්න ‍ඕනෙ කියලා මට හිතෙනවා.