පුංචි පුංචි කතා ටිකක් !

ඉතාලි ජාතික බර්නාදෝ බර්තොලුච්චි Gilbert Adairගේ The Holy Innocents නවකතාවෙන් හදන චිත්‍රපටය තමා The Dreamers(2003). මේක ඇමරිකාවෙ NC-17 ට රේටින්ග් වුණා. තියෝ සහ ඉසබෙල් නිවුන් සහෝදරයා සහ සහෝදරිය අතර සාමාන්‍යයෙන් ව්‍යභිචාරී යැයි පවසන සම්බන්ධයක් පවතිනවා. ඔවුන් එය සාධාරණීකරණය කර ගන්නේ තමන් Siamese Twins ලෙස හඳුන්වමින්. 1968 දී ප්‍රංශය තුළ වූ දේශපාලනික පිබිදීම ඓතිහාසික සිනමා පසුබිමක තබමින් අතිශය පුද්ගලවාදී ලිංගික තේමාවකින් චිත්‍රපටය ගොඩ නැගී ඇතැයි මට හිතෙනවා. මේ කරුණු තුනම එවකට ප්‍රංශ සමාජය තුළ වූ සම්ප්‍රදාය පිටු දැකීමේ විප්ලවීය පිබිදීමට සම්බන්ධ කොට තිබෙනවා....

ලංකාවෙත් ඒ වගේ ඇතැම් දේවල් සිදුවෙනවා. ඒත් ප්‍රසිද්ධියේ කතා කරන්නේ නැති..

හඳගමගේ අක්ෂරය ඒ වගේ කතාවක් කියන කොට ලංකාවේ ව්‍යවස්ථාපිත නීතිය ඒ කතාව කියන කෙනාට දඬුවම් දෙන්න මහන්සි වෙනවා.

ඒ අතරේ ...මේ සිවිලයිස්ඩ් කොළඹදී නඩුවක් ඇහෙනවා. චූදිතයාට වයස අවුරුදු 18 යි. අයියා.. වින්දිත නංගීට වයස අවුරුදු 14 යි. නංගිගේ නිවුන් දරු දෙන්නාගේ තාත්තා තමයි කූඩුවේ ඉන්න අයියා... නංගිට හම්බ වෙන්නේ කෙල්ලෝ දෙන්නෙක්.. දෙන්නගෙම හදවතේ සිදුරු. ඇප අරන් එළියට එන දහඅටේ අයියා සිය දිවි නසා ගන්නවා.

මේ කතාව ආවේගයෙන් කියමින් ගිය මගේ නීති ක්ෂේත්‍රයට කැපවෙලා ඉන්න මිතුරා චෝදනා කළේ ලංකාවෙ අධ්‍යාපන ක්‍රමයට..
"සෙක්ස් එඩියුකේෂන් කියලා මෙලෝ දෙයක් උගන්වන්නේ නෑ. කුතුහලය ආවාහම ළමයි මොනවද නොකරන්නේ ? ඕවා ස්කෝලවල උගන්වනවානම් ඉවරනේ.."

" අපි මේ ළමයි දෙන්නා මේ රටේ අයට හදා ගන්න දෙන්නේ නෑ. ලොකු වුණාම ප්‍රශ්න එනවානේ.. පිටරට කෙනෙක් ඉල්ලුවොත් ඇත්තම කියලා දෙන්නයි හිතන් ඉන්නේ"...

අම්මා වුණ නංගීව රැකවරණයට ගත් ළමා නිවාසයේ පාලිකාව මා එක්ක කිව්වා.

ළමා අම්මලා ඉන්න තැනක් වුණත් අපි ගියේ ඒ වගේ අකටයුතුකම්වලින් දෙමාපිය රැකවරණයෙන් ඈත්වෙලා ඒ නිවාසයේම ඉන්න පොඩිවුන් ටිකක් බලන්න. කෙල්ලො අටයි. කොල්ලො අටයි. ඔක්කොම අවුරුදු 5ට බාලයි.

16 දෙනාම පොරකකා ඇවිත් ඇ‍ෙඟේ එල්ලුණා.. " අනේ මාව වඩා ගන්න.. මාව වඩා ගන්න..දැන් මාව".. මාරුවෙන් මාරුවට ළමයි 16 දෙනෙක් වඩාගෙන අතත් රිදෙන්න ගත්තා. දාඩිය පෙරාගෙන අන්තිම එකාව බලෙන්ම බිම තිබ්බා.

අහස්ගෙ දෙවෙනි උපන් දිනේට මගේ යාලුවෝ‍ දෙන්නා ඒ පොඩි වුන්ට සපත්තුයි ඇඳුමුයි අරන් දුන්නා.. කලින් දවසේ ඒවා ගෙනිහින් තියලා අන්දන්න කියලා එදා අපි ගියේ කේක් කපලා තෑගි දීලා කාලා බීලා එන්න.. පොඩි කට්ටිය එක්ක.

හිත සංවේදී වෙන ගොඩක් කතා, සිදුවීම් එක්ක අවුරුදු 14ට අඩු අම්මලා මැටර්නිටි ගවුම් ඇඳන් ළපටි මූණුවලින් අපි දිහා බලමින් එහා මෙහා යනවා දැක්කහම මේ ලෝකේ ගැන පුදුම කලකිරීමක් එනවා. මටත් වැන්ඩෙටා කෙනෙක් වෙන්න හිතෙනවා.

මේ පාර්ටියට ආවා තවත් අපේ යාලුවෙකුගේ ‍පොඩි එකෙක්. දැන් ස්කෝලෙ එක වසරෙ. ස්කෝලෙ යන්න ගත්තහම සම්පූර්ණයෙන්ම අමුතු වෙලා. පොඩි එකීගේ අම්මා එළියේ බැම්මක් උඩ වාඩිවෙලා කේක් කෑල්ලක් කන්න ගත්තා. පොඩි එකී එපා කිවුවා.. ළමයි ගොඩට ආවෙත් නෑ. එයාට එතන ක්‍රමය ඇල්ලුවෙ නෑ.. පොඩි එකී එතනදි ‍මේ වගේ අදහස් ටිකක් පළ කරලා..
" Why do they celebrate their birthday with poor children ? "
" I don't like to play with them. I only play with Amaya..."
" Who is Amaya ?"
" one of my friends "
පොඩි එකීට සිංහල කතා කරන එකත් මදිකමක් වෙලා. ස්කෝලෙදි සිංහලවලට බිංදුවලු. අම්මාටයි තාත්තාටයි ස්කෝලෙන් කියලා.
අපි එන ගමන් ඒ විපර්යාසය ගැන කතා කරමින් ආවා. හදිසියේම මට The Dreamers මතක් වුණා..ඇත්තටම එහෙම වෙන එක වරදක් ද ? මට ඉබේම ඇහුණා..
වාහනේ ඇතුළේ අදහස් පළ වුණා. unethical.. illegal.. bla bla bla..
මගේ මිතුරා ආයෙත් කතා කළා..
"‍That is the difference between humans and animals !"
. . . . . . . . .. . . . .
අපි ජීවත්වෙන්නේ සතුන් වැනි මිනිසුන් පිරුණු සමාජයක ද ?