ඔබේ ‍බ්ලොග් මගේ ඇසින්

කාලෙකින් බ්ලොග් එකක් ලිව්වේ නෑ. ලියන්න දේවල්නම් නැතුව නෙවෙයි..නොලියා ඉන්න කාරණා නැතුවත් නෙවෙයි..
ඒත් බ්ලොග් කියවන පුරුද්ද නිසා නොදැනිම වගේ මමත් බ්ලොග්
බලන්නෙක් බවට පත්වුණා.. බ්ලොග් බලන ගමන් ‍ඒ බ්ලොග්කරුවන් දිරිමත් කරන්න හෝ ඒවා බලන
අනෙක් අයට පත්තියන් වෙන්න යමක් එකතු කළ හැකි නම් කිරීම මගේ පුරුද්දක්..අද මේ සටහන ලියවෙන්නේ ඒ පුරුද්ද නිසා..


මට ප්‍රශ්න දෙකක් තියෙනවා.
1. අපි ප්‍රසිද්ධ අවකාශයේ ලියන්නේ ඇයි ?
2. අපි එසේ ලියන ඒවා කියවන්නේ ඇයි ?

අපි ලියන්නේ අපේ ස්වයං වින්දනයට විතරක්ම නම්, අපිට පුළුවනි ඒවා දිනපොතක, වෙන පොතක හෝ වෙන යම් අප්‍රසිද්ධ තැනක සටහන් කරන්න.. එහෙනම් ඒකෙන්ම පැහැදිළියි අපි යමක් ප්‍රසිද්ධියේ ලියන්නේ වෙනත් අය අතරට එය යැවීමේ අදහසකින් කියා..
එක්කෝ එය හුදෙක් ආසාවක් පමණයි නැත්නම් අපට අන් අයට යමක් කිව යුතුව තිබෙනවා..

එහෙමනම් මේ අන් අය සඳහා කියන දෙය... වැරදි සහිත නම් .. ???

දැන් මොකද වෙන්නේ..
‍වැරැද්දට දිගු කලක් පවතින්න ඉඩ ඇරලා එය නිවැරදි බවට හැඟීමක් ඇති කරනවාද ? වරද නිවරද කර ගෙන අපත් යමක් ඉගෙන ගන්නා ගමන්
අන් අයටත් ඒ දෙය අවබෝධ කර ගන්නට ඉඩ දෙනවාද?

වඩාත් ශිෂ්ට දෙය නම් නිවරද සඳහා නම්‍යශීලී වීමයි.
ඒත් අප බොහෝ දෙනෙකුට එය නැහැ.

දෙවැන්න, මා නම් බ්ලොග් බලන්නේ කරුණු කීපයක් සඳහා.. මට විෂය නොවුණ නමුත් අන් අය සිතන පතන දේ ගැන අවබෝධයක් ලබා ගැනීමට..
එකතු කර ගත හැකි යමක් වේ නම් එකතු කර ගැනීමට... රස වින්දනයට.. එහි අතුරු කාරණාවක් තමා ඒ බලන ඒවායේ වැරදි හෝ අඩු පාඩුවක් ‍මගේ දැනීමේ හැටියට
ඇත්නම් පෙන්වා දීම.


ඒත් මේ ඇතැම් අය තමන් ලියන දේ නැවත කියවා එහි ඇති දේ ගැන සිතන බවක් පෙනෙන්නේ නැහැ.

අද උදේ මා දුටු බ්ලොග් සටහනකට සටහනක් එකතු කරන්නට යාමේදී එය විද්‍යුත් තැපෑලක් ආකාරයෙන් යවන්නටයි ඉඩ හදා තිබුණේ. එහෙම කරන්නට ගිය විටත් එම ලිපිනය සොයා ගන්න බෑ.. ඉතින් මේ සටහන් තියන අයට කරදර විඳින්නේ නැතිව එහෙම කරන්න ඉඩ දෙන්න මේ බ්ලොග්කරුවන්ට සිතිවිලි පහළ වේවා යැයි උදේ රැයින්ම ප්‍රාර්ථනා කරන්න හිතුණා..


ඒ ප්‍රාර්ථනාව මට පහළ කළේ http://sinhalalyricx.blogspot.com/ කියන බ්ලොග් අඩවිය විසිනුයි.

නිමිත්ත එහි වූ ගීයක්..
‍
මෙන්න එහි ඇති ගීය ඒ ආකාරයටම...

Friday, September 26, 2008
දුරු කතර ගෙවාගෙන

දුරු කතර ගෙවාගෙන මං නොකියම ආවට
මට සමාවෙයන් බණ්ඩර මැණිකේ
අර බලන්න අර පුරහඳ අහසේ

දුම් වලාකුළේ තරුකැට හැංගිලා
ඇස් කොණින් බලා මට ඉඟි බිඟි කළා
මට ඉන්නට බැහැ කොළොම්තොටට වෙළා
උඹෙ කතා කරන දෑස මතක් වෙලා

මහ මැදුරු උඩින් පුරහඳ පායලා
උඹෙ මුහුණ පෙනුණි මුළු අහසම පුරා
ඒ සෙනෙහෙවන්ත කමට වහන් වෙලා
මට ගමට ඇවිත් ඉන්නට බැරිවුණා

ගායනය :- කරුණාරත්න දිවුල්ගනේ
Posted by MaX at 10:43 PM


දැන් මට කවුරුන් හෝ කියනවද .. මෙහි අන්තිම පේළියේ එන විදිහට මේ කථකයාට ගමට ඇව්ත් " ඉන්න බැරිවුණේ " ඇයි කියලා ????

කාටවත් කියන්න බැරිවෙයි.

මොකද ඒ පේළියට තේරුමක් නෑ.

නිර්මාණයකට අරුත් සපයා ගැනීම එය කියවන පාඨකයා සතු කාර්යයක් වුවත් (මා එසේ පිළිගන්නවා) මෙම ගීතයේ පසුබිම මා ටිකක් විස්තර කරන්නම්. එත‍කොට වත් මේ මුද්‍රණ දෝෂය කියවන අයට හසුවේවි.

" තරුණයෙක් සිය හද බැඳි තරුණිය (විවාහක යුවළක් වන්නටත් පිළිවන්) හැර දමා රැකියාවට හෝ යම් දේකට කොළඹ යනවා. ඔහුගේ ප්‍රියාවිය වෙසෙන ගම කොළඹින් දුර බැහැරක.. නමුත් කොළඹ නගරයේ දුමින් පිරුණු අහස, උස් ගොඩනැගිලි මේ තරුණයාගේ හිතේ විඩාවක් ඇති කරනවා. ඔහුට ඒ කර්කශ බව මැද්දේ සිය හිත නිවන තරුණිය සිහිපත් වෙනවා. ඔහු ඇයට නොදන්නවා යළි ඇය බලන්නට ගමට යනවා.. දැන් මේ තරුණිය හිතනවා.. " මට එනබවක් කළින් නොකියම මාව බලන්න ආවෙ මා ගැන සැකයක් හිතිල වගේ.. හරියට හොර අල්ලන්න ආව වගේ.. කියල ඇය අමනාපයට පත් වෙනවා.. මේ නෝක්කාඩුව තේරුමක් නැති දෙයක් .. එහෙම නොකියම දුර ගෙවාගෙන මං ආවෙ ඔබව මතක් වෙලාම යි කියල තරුණයා ඇය සනසන්න කියන හේතු කාරණා තමයි මේ ගීතයෙන් විස්තර කරන්නෙ.." අපට අහු නොවෙන සියුම් අවස්ථාවකින් ගීතයක් නිර්මාණය වෙලා..

හරි. දැන් යළිත් ගීතය මෙහෙම කියවන්න.


දුරු කතර ගෙවාගෙන
මං නොකියම ආවට
මට සමාවෙයන් බණ්ඩර මැණිකේ
අර බලන්න අර පුරහඳ අහසේ

දුම් වලාකුළේ තරුකැට හැංගිලා
ඇස් කොණින් බලා මට ඉඟි බිඟි කළා
මට ඉන්නට බැහැ කොළොම්තොටට වෙළා
උඹෙ කතා කරන දෑස මතක් වෙලා

මහ මැදුරු උඩින් පුරහඳ පායලා
උඹෙ මුහුණ පෙනුණි මුළු අහසම පුරා
ඒ සෙනෙහෙවන්ත කමට වහන් වෙලා
මට ගම නෑවිත් ඉන්නට බැරිවුණා

ඉතින් මේ අර්ථ විරහිත බව අර්ථ පූර්ණ කරන්න මං පණිවිඩයක් තියන්න හැදුවත් ඒ බ්ලොග් අඩවියේ කරුණු කාරණා මාව වෙහෙසට පත් කළ නිසා මං ඒක මගේ බ්ලොග් සටහනේ පල කළේ එහෙම බ්ලොග් පවත්වාගෙන යන ‍අපේ අන් අයගෙත් අවධානය යොමු වේවා කියන අදහසිනුයි.

තවත් දවසක බ්ලොග් සටහනක කවි සංකල්පනාවක් දැක්කා " මුකුලිත වුණු රුවැති මලේ - සුවඳ හමයි සතර අතේ....රොන්ගන්නට එයි බඹරැන් - නොවැරටෙන්න රැවැති මලේ" කියලා
මං ඒ සටහනට එකතු කළා මුකුලිත කියන්නේ පරවෙනවයි කියන එකටයි ඒවට බඹරුන් එන්නේත් සුවඳ හමන්නෙත් නැති නිසා ඒක විකසිත කියලා හැදුවා නම් හරි නේද කියලා අහලා..
දැන් මේ බ්ලොග් සටහනේ උඩින්ම තියෙනවා " බ්ලොග් ලියන සොයුරු සොයුරියන්ගේ දැනුම , අදහස් උරගා බලමින් මගේ දැනුම වැඩිකර ගැනීමට වෙර දරමි." කියලත්..තව සටහනකිනුත් දාල තියෙනවා හිතට එන ඒවා ලියන නිසා හිත නොරිද්දා අඩු පාඩු පෙන්වා දෙන්න කියලා... දැන් මේ අපි ලියන ඒවා කොයි තරම් අතාර්කිකද කියලා මට හිතෙනවා.. වැරදි අඩු පාඩු පෙන්වන්න කියලා පුන පුනා කියන ගමන් පෙන්නුවාම නොදැක්කා වගේ අර වරද එහෙමම සමාජ ගත කරන්න ඉඩ දෙනවා.

ඉතින් මෙහෙම ගියාම බ්ලොග් කියවන එකත් අවිචාරයක් කියලා මට වෙලාවකට කණස්සල්ලක් එනවා.

මේ අද බ්ලොග් කියවද්දී මට හිතුණු ඒවායින් ටිකක් විතරයි.. තව පාසල් යන කෙනෙක් බ්ලොග් එකක් ලියලා තිබුණා.. ඒක සතුටට කාරණයක්. චිරාන්ගෙ "මගේ ඉගෙනුම්" කියන බ්ලොග් එකට උපකාර කළ අයටත් ස්තූති කරන්න මේ‍ක අවස්ථාවක් කරගන්න කැමතියි.

ආයෙ මං බැලුවා ලංකා ගී පොත..
ඒකත් ‍ගොඩක් වෙහෙස වෙලා හදපු එකක්.. මට හිතුණා ඒකට සිනමා ගීත කියලා එකතුවකුත් ආවා නම් හොඳයි කියලා..ඒ අඩවිය භාර ඇත්තා‍ගේ අවධානයට ඒක යොමුවේවා..

අපේ සමාජයට දැනුම ගලා ඒමේ විධිමත් ක්‍රම නැහැ .. ඒ නිසා අපි එකිනෙකාගෙන් පෝෂණය වෙන්න ඕන..ඉතින් අනෙක් අය තමන්ට වඩා දන්නවා.. නෙවෙයි වෙන‍ කෙනෙක් මට අහු නොවුණ දෙයක් දන්න කෙනෙක් වෙන්න පුලුවන් කියන සිතිවිල්ල හැමදාම ‍හිතේ ඇති කරගෙන අන් අයගේ අදහස් කියවන්න පුළුවනි නම් ඒක කොයි තරම් අගේද ?

වරක් මගේ කවි සංකල්පනාවක තිබූ එක් වචනයක් එහි රිද්මය කඩන බව මට තරංග පෙන්වූ විට (ඔහුට එය පෙන්වා තිබුණේ ජගත් අයියා විසිනුයි) මං ක්ෂණිකව ඒ වචනය ඉවත් කළා.. මොකද මං බ්ලොග් එක ලියන්නේ එය වෙනත් අය කියවන බවට සවිඥානික වෙමිනුයි..

ඉතින් අද දවසේ මං බැලූ බ්ලොග් මගේ හිතේ ඇති කළ හැඟීම්වලින් ටිකකුයි මේ.. නියුට්‍රල් විදිහට කියවන එක ටිකක් අමාරු වැඩක් නිසයි මෙහෙම ලියන්න හිතුවෙ

කා එක්කවත් අරෝවකින් නෙවෙයි.. හිතවත් අදහස් කිහිපයක් පමණයි මේ..