මේ සිසිරයයි
කොළ හැලෙන තුරු මුලට
ඇසග පිරෙනා කඳුළු වට්ටමි
සෙමින් මිය යන වසන්තේ දැක
ළමැද පිපිරෙන දුක දරාගමි.
මේ සිසිරයයි
නුඹ නමින් සුබ පැතුම් ගෙන එන
බොහො දෙනා මැද මහද හංගමි
නොබෝ දිනකින් සියලු තුරු වැල්
නව සිනා මල් පුබුදවනු ඇති.
ඒ සිනා මැද බැඳුණු සිහිනෙක
මෙතෙක් විඳි දුක් සුණු විසුණු කර
සරා කල සඳ සේම හිනැහෙන්න
ඒ ටිකම ඇති මටත් සැනසෙන්න
No comments:
Post a Comment