පරණ සටහන් අළුතින් දමන එක මං අකමැතිම වැඩක් වුණත් අද දවල් දවසෙ ඇහුණු කතාබහ කිහිපයක් නිසා එක් සටහනක් යළි කියවන්න හිතුණා. ඒ සටහන ලියවුණේ වෙනත් සටහනකට පිළිතුරක් විදිහට ..
ඒ විතරක් නෙවෙයි අද දවල් කෙනෙකු කිවුවා මගේ සටහන් පටන් ගන්නා විදිහට හාත්පසින්ම වෙනස් තැනකිනුයි ඉවර වෙන්නේ කියලා..ඒක complement එකක් විදිහට භාර ගන්න බැහැ. ඒත් බ්ලොග් කියන්නේ ඉතින් කියවන්න බල කෙරෙන ම දෙයක් නොවන නිසා මගේ කතා පැටලිලි සහගත වීම ගැන සමාවක් ඉල්ලන්න මට හිතෙන්නෙත් නැහැ.
ඒ සියලු දේවල් පත අට අනා එකට සිඳ ආයෙමත් මට මේ පරණ සටහනට කිසිසේත් නොගැළපෙන තැනකින් වෙනත් යමක් එකතු කරන්න හිතෙනව.
ජීවිතේ කටුක යථාර්ථයන්ට මුහුණ දෙමින් ආගමික වගේම දාර්ශනික වශයෙන් උසස් සිතිවිලි ධාරාවක් ලෝකයට දුන් මානව හිතවාදී කලාකරුවෙකු, ලේඛකයෙකු, චිත්‍ර ශිල්පියෙකු වගේම කවියෙකු ත් වූ ඛලීල් ජිබ්රාන් වරක් ආගම ගැන කතා කරමින් මෙහෙම කියනව..
............
සදාචාරය, තමන්ගේ හොඳම වස්ත්‍රය වශයෙන් අඳිනු ලබන තැනැත්තා වඩාත් නග්න භාවයට පත්වේ.
ඔහුගේ සම මත, වාතය හෝ හිරු සිදුරු ඇති කරන්නේ නැත.
තමාගේ පැවැත්ම ආචාර ධර්ම මගින් විග්‍රහ කර දැක්වීමට ප්‍රයත්න දරන්නා, ඔහුගේ සංතුෂ්ටිය කූඩුවක දමා හිර කර දමා ගනී....
............
......
ලෙබනන් ජාතිකයෙකු වූ ඛලීල් ජිබ්රාන්ගෙ දාර්ශනික සිතිවිලි ප්‍රකාශයට පත් කළ ශ්‍රේෂ්ඨතම කෘතිය සේ සැලකෙන්නෙ The Prophet. ඒ 1923 දි..ඒකෙ එක තැනක කියනවා මහලු පූජකවරයෙකු ආගම ගැන යමක් ප්‍රකාශ කරන මෙන් දිවැසියාගෙන් ඉල්ලා සිටි විට ඔහු මෙසේ කීවේය.. කියා සටහනක්.. එම සටහනෙන් ගත් අදහස් කිහිපයක් පමණයි ඉහත සඳහන් වෙන්නෙ.
ඉතින් මට මගේ සංතුෂ්ටිය කූඩු ගත කරන්න ඕනි නැහැ. ඒ නිසාම මං අනෙක් අයව එහෙම කූඩුවල දානවට සතුටුත් නැහැ. ඒත් තම තමන් විසින්ම ස්ව කැමැත්තෙන් හදා ගත් එවැනි කූඩුවල සිරවුණු සමාජයක් ඇතුළෙ ජීවත් වෙන අපට ඒ හිර කුඩු ඇතුළටම යන්න බල කෙරෙන වෙලාවල්, වට-පිටාවල් අනන්තයි. සංතුෂ්ටිය ගැන මොන කතාද එතකොට..
.
ජීවිතේ කටුක යථාර්ථයන්ට මුහුණ දෙමින් ආගමික වගේම දාර්ශනික වශයෙන් උසස් සිතිවිලි ධාරාවක් ලෝකයට දුන් මානව හිතවාදී කලාකරුවෙකු, ලේඛකයෙකු, චිත්‍ර ශිල්පියෙකු වගේම කවියෙකු ත් වූ ඛලීල් ජිබ්රාන් වරක් ආගම ගැන කතා කරමින් මෙහෙම කියනව..
............
සදාචාරය, තමන්ගේ හොඳම වස්ත්‍රය වශයෙන් අඳිනු ලබන තැනැත්තා වඩාත් නග්න භාවයට පත්වේ.
ඔහුගේ සම මත, වාතය හෝ හිරු සිදුරු ඇති කරන්නේ නැත.
තමාගේ පැවැත්ම ආචාර ධර්ම මගින් විග්‍රහ කර දැක්වීමට ප්‍රයත්න දරන්නා, ඔහුගේ සංතුෂ්ටිය කූඩුවක දමා හිර කර දමා ගනී....
............
......
ලෙබනන් ජාතිකයෙකු වූ ඛලීල් ජිබ්රාන්ගෙ දාර්ශනික සිතිවිලි ප්‍රකාශයට පත් කළ ශ්‍රේෂ්ඨතම කෘතිය සේ සැලකෙන්නෙ The Prophet. ඒ 1923 දි..ඒකෙ එක තැනක කියනවා මහලු පූජකවරයෙකු ආගම ගැන යමක් ප්‍රකාශ කරන මෙන් දිවැසියාගෙන් ඉල්ලා සිටි විට ඔහු මෙසේ කීවේය.. කියා සටහනක්.. එම සටහනෙන් ගත් අදහස් කිහිපයක් පමණයි ඉහත සඳහන් වෙන්නෙ.
ඉතින් මට මගේ සංතුෂ්ටිය කූඩු ගත කරන්න ඕනි නැහැ. ඒ නිසාම මං අනෙක් අයව එහෙම කූඩුවල දානවට සතුටුත් නැහැ. ඒත් තම තමන් විසින්ම ස්ව කැමැත්තෙන් හදා ගත් එවැනි කූඩුවල සිරවුණු සමාජයක් ඇතුළෙ ජීවත් වෙන අපට ඒ හිර කුඩු ඇතුළටම යන්න බල කෙරෙන වෙලාවල්, වට-පිටාවල් අනන්තයි. සංතුෂ්ටිය ගැන මොන කතාද එතකොට..
.
No comments:
Post a Comment